ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻭ ﻣﺘﻮﻥ، ﻛﺎﺭﻱ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺍﺳﺖ. ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﺎﺭﻱ ﻭ ﺍﺗﻼﻑ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻭ ﻭﻗﺖ ﻣﻲ ﻛﺎﻫﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ (همچون APA, MLA, AMA, Chicago, Turabian ,IEEE ,vancover و …) ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻭﻧﻜﻮﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. در این بخش به معرفی نحوه رفرنس دهی به روش ونکوور می پردازیم.

ﻧﺤﻮﻩ رفرنس دهی ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ منبع

1. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﺨﺺ ﻳﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ، ﺷﻤﺎﺭ (ﻭﻳﺮﺍﻳﺶ) ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ed ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﺁﻥ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ. (ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻱ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﺩﺭ ﻣﺠﻼﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ). مثل:

Anusavice KJ. Philip’s science of dental materials. 10th ed. Philadelphia: WB sunders; 1996. Kennedy I, Grubb A. Medical law. London: Butterworth; 2000.

2. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻭﻳﺮﺍﺳﺘﺎﺭ (editor) ﻳﺎ ﻣﺆﻟﻒ (complier) ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻜﻞ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ :ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻣﺜﻞ:

Johnson CD, Taylor I, editors. Recent advances in surgery. 2nd ed. Edingburg: Churchill living stone;2000.

3. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺼﻠﻲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻓﺼﻞ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺳﭙﺲ ﻛﻠﻤﻪ :in ﻭ ﻧﺎﻡ ﻭﻳﺮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻛﺘﺎﺏ، ﺳﭙﺲ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ، ﻧﺎﺷﺮ، ﺳﺎﻝ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺻﻔﺤﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ (ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺸﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﺫﻛﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ). ﻣﺜل:

Watkins AD, Neuropharmacology. In: Kay AB, Foster JA, editors. Allergy and allergic diseases. 2nd ed. Oxford: Blackwell Science; 1997. P 505- 17.

4. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺣﺎﺻﻞ ﻳﻚ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﺎﺷﺪ (conference proceedings) ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺎپ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﺎﻡ ﻭﻳﺮﺍﺳﺘﺎﺭﺍﻥ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ، ﻧﺎﻡ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ، ﺳﺎﻝ ﻭ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﺳﭙﺲ ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻧﺸﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻣﺜﺎﻝ:

Kimura J, Shibasaki H, editors. Recent advances in clinical neurophysiology. Proceeding of the 10th International congress of EMG and clinical Neurophysiology; 1995 Oct 15-19; Kyoto, Japan. Amesterdam: Elsevier; 1996.

5. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﻪ ﭼﺎپ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻓﺮﻧﺲ، ﻧﺎﻡ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﺳﭙﺲ ﻛﻠﻤﻪ :In ، ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻭ ﻛﻠﻤﻪ editors ﻭ ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻡ ﻛﻨﮕﺮﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ. ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ، ﻧﺎﺷﺮ، ﺳﺎﻝ ﻭ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ. مثل:

Bengtsson S, Solheim BG. Enforcement of data protection in medical informatics. In: Lun KC, Degoulet P, editors. MEDINFO 72. Proceeding of the 7th world congress on Medical informatics; 1992 Sep 6-10; Geneva, Switzerland. Amsterdam: North- Holland, 1992. P1561-5.

6. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻳﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺎﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﺩﻭﻟﺖ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ، ﻣﺤﻞ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. مثل:

NHS Executive. Clinical governance: quality in the new NHS. London: Department of Health, 1999.

7. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺎﻡ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺮﻭﺷﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

Bunker VM. Nutrition in the elderly with particular references to essential trace elements [ dissertation]. Southampton England: univ. Southampton; 1987.

8. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻳﻚ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻟﻐﺖ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻜﺸﻨﺮﻱ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺸﺮ، ﻣﺤﻞ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ، ﻛﻠﻤﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭ ﺻﻔﺤﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻣﺜل:

Dorland’s illustrated medical dictionary. 29th ed. Philadelphia: W.B. Saunders; 2000. Filamin; P 675.

9. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻋﻨﻮﺍﻥ، ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ، ﻗﺴﻤﺖ ﻳﺎ section ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. (ﺳﺘﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﭘﺮﺍﻧﺘﺰ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ).

Charter D. Patients die after wrong transplant. The times 2001 Sept 13; Sect. A: 2(Col. 4).

10. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﻧﺎﻡ ﭘﺪﻳﺪﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻐﻠﻲ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﻧﻮﻉ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺮﻭﺷﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. مثل:

Pralt B, Flick P, Vynne C, Cardiographers. Biodiversity hotspots [map]. Washington: Conservation International; 2000.

استفاده از علائم در ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ در مقالات فارسی

ﺩﺭ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻛﺘﺎﺏ، ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ، ﺑﺮﺧﻲ ﻋﻼﻳﻢ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺧﺎﺹ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ.

1. ﻧﻘﻄﻪ

ﺍﻟﻒ) ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ

ﺏ ) ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ

ﺝ ) ﺁﺧﺮ ﻋﺒﺎﺭﺕ

2. ﻭﻳﺮﮔﻮﻝ

ﺍﻟﻒ) ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺪﺍﻛﺮﺩﻥ ﺍﺟﺰﺍء ﻛﻮﭼﻚ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺜﻼ ًﺍﺳﺎﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ

ﺏ ) ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺪﺍﻛﺮﺩﻥ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ

3. ﺳﻤﻲ ﻛﻮﻟﻮﻥ ( ؛ )

ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺟﺰﺍء ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ مثل:

ﺍﻟﻒ) ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ

ﺏ ) ﺩﺭ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻛﻮﭼﻚ ﻫﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﻌﺪﻱ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.(ﺩﺭ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻣﺘﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﻡ ﺩﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻛﺎﻣﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ).

4. ﺩﻭ ﻧﻘﻄﻪ

ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻜﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ:

ﺍﻟﻒ) ﺑﻴﻦ ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﺷﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﺜﻼً: ﺗﻬﺮﺍﻥ: ﻣﺮﻛﺰ ﻧﺸﺮ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻲ ﻳﺎ St. Louis: Mosby

ﺏ) ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺻﻔﺤﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ

ج ) ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻓﺮﻋﻲ ﺍﺯ ﺍﺻﻠﻲ

5. ﮔﻴﻮﻣﻪ « »

ﺩﺭ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭼﺎپ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺠﻼﺕ، ﻓﺼﻮﻝ ﻛﺘﺎﺏ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﺭﺍﺩﻳﻮﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ، ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﻤﻴﻨﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﮔﺰﺍﺭﺷﺎﺕ ﻋﻠﻤﻲ ﭼﺎپ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ، ﺩﺍﺧﻞ ﮔﻴﻮﻣﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ.

ﻣﺜﻞ : ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺍﺭﺩﻛﺎﻧﻲ، ﻣﺠﻴﺪ. « ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻫﭙﺎﺗﻮﺳﻴﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﻟﻎ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﻮﺭﺕ ﻛﺒﺪ ﺧﺮﮔﻮﺵ». ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﭘﺰﺷﻜﻲ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ۱۳۷۲٫

ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺭﻓﺮﻧﺲ دهی ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ مقالات ﻓﺎﺭﺳﻲ

ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻛﻪ:

ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺗﺎ ۳ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺳﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺮﺍﺕ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭼﺎپ ﺷﺪﻩ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭ ﻣﺠﻼﺕ، ﺳﻤﻴﻨﺎﺭﻫﺎ، ﻓﺼﻠﻲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﮔﺰﺍﺭﺷﺎﺕ ﻋﻠﻤﻲ ﭼﺎپ ﻧﺸﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﻴﻮﻣﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ.
ﻣﺜﺎﻝ: ﺟﻤﺸﻴﺪﻱ ﺣﻤﻴﺪﺭﺿﺎ. «ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﮕﺮ». ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ، ﺷﻤﺎﺭﻩ (۸)۶، ﺑﻬﺎﺭ ۲ ،۱۳۷۴ـ۳٫

ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺭﻓﺮﻧﺲ دهی کتاب ﺩﺭ مقالات ﻓﺎﺭﺳﻲ
ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ، ﻧﺎﻡ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ. ﻧﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ، ﺗﺮﺟﻤﻪ، ﻧﺎﻡ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻳﺎ ﻣﺘﺮﺟﻤﻴﻦ، ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ، ﻧﺎﺷﺮ، ﺳﺎﻝ.

۱) ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻳﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ
ﺣﺮﻱ، ﻋﺒﺎﺱ. ﺁﻳﻴﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﻮﻳﺴﻲ. ﺗﻬﺮﺍﻥ: ﺩﺑﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﻣﻨﺎﻱ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻛﺸﻮﺭ، ۱۳۷۴٫ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

۲) ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻓﺎﻗﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ، ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻣﺜﺎﻝ: ﺍﻃﻠﺲ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺑﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ. ﺗﻬﺮﺍﻥ: ﺷﺮﻛﺖ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ ﻭ ﻛﺎﺭﺗﻮﮔﺮﺍﻓﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ۱۳۷۰٫

۳) ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﺍﺭﮔﺎﻧﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ، ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

۴) ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻳﻚ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍ ﻥ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﺷﻮﺩ
ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﺍﺳﻢ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﺻﻠﻲ، ﻧﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ، ﺗﺮﺟﻤﻪ، ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻳﺎ ﻣﺘﺮﺟﻤﻴﻦ، ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻣﺜﻞ: ﺑﻴﺸﺎﺭﺍ، ﺳﻤﻴﺮ. ﺍﺭﺗﻮﺩﻧﺴﻲ ﺑﻴﺸﺎﺭﺍ. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺳﻴﺪﺣﻤﻴﺪ ﺭﺍﺟﻲ، ﻋﻠﻲ ﻃﻴﺒﻲ. ﺗﻬﺮﺍﻥ: ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ، ۱۳۸۱٫ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻳﺮﺍﻳﺶ ﻧﺨﺴﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻭﻳﺮﺍﻳﺶ ﭘﺲ ﺍ ﺯﺍﺳﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

۵) ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍ ﻱ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮد
ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻓﺼﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﻓﺼﻞ، ﺳﭙﺲ ﻛﻠﻤﻪ ﺩﺭ: ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻛﺘﺎﺏ، ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻣﺜﺎﻝ: ﺭﺍﺩﻣﻨﺶ، ﺣﺴﻦ. «ﻧﻘﺶ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﺩﺭ ﺍﻃﻔﺎﻝ» ﺩﺭ: ﺍﺳﺪﻱ، ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ. ﻃﺐ ﺍﻃﻔﺎﻝ. ﺗﻬﺮﺍﻥ: ﺗﻮﺱ، ۱۳۷۱٫

ﺝ) ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ:

ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻱ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ، ﺳﭙﺲ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﮔﻴﻮﻣﻪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻛﻠﻤﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻳﺎ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻣﺜﺎﻝ: ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻤﻲ ﭼﻬﺎﺭﻡ، ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ. «ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ MTAD ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺤﻜﺎﻡ ﺑﺎﻧﺪ ﺑﺮﺷﻲ ﺍﺩﻫﺰﻳﻮﻫﺎﻱ ﺳﻠﻒ ﺍچ ﺑﻪ ﻋﺎﺝ». ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺗﺮﻣﻴﻤﻲ، ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﺩﻧﺪﺍﻧﭙﺰﺷﻜﻲ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ۱۳۸۴٫

ﺩ) ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﻓﺎﺭﺳﻲ:

1. ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﮔﻴﻮﻣﻪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻡ ﻣﺠﻠﻪ، ﺳﺎﻝ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

ﻣﺜﺎﻝ: ﺩﻳﻬﻴﻤﻲ، ﭘﺮﻭﻳﺰ؛ ﻣﺤﺰﻭﻧﻲ، ﭘﺮﻭﻳﻦ؛ ﺗﺮﺍﺑﻲ ﻧﻴﺎ، ﻧﻜﻴﺴﺎ. « ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺎﺭﻛﺮﻫﺎﻱ ﻣﻴﻮﺍﭘﻲ ﺗﻠﻴﺎﻟﻲ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻴﺴﺘﻮژﻧﺰﭘﻠﺌﻮﻣﻮﺭﻓﻴﻚ ﺁﺩﻧﻮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻛﻮﺍﭘﻲ ﺩﺭﻣﻮﺋﻴﺪ ﻛﺎﺭﺳﻴﻨﻮﻣﺎﻱ ﻏﺪﺩ ﺑﺰﺍﻗﻲ» ﻣﺠﻠﻪ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﺩﻧﺪﺍﻧﭙﺰﺷﻜﻲ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻬﺸﺘﻲ، ﺩﻭﺭﻩ ۲۴ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱ ﺑﻬﺎﺭ ۸۵ :۱۳۸۵ ـ ۷۶٫

2. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺳﻤﻴﻨﺎﺭﻫﺎ ﻳﺎ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﻨﮕﺮﻩ، ﻛﻠﻤﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ، ﻣﺤﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

ﻣﺜﺎﻝ: ﻧﻬﻤﻴﻦ ﻫﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺳﺮﻱ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻧﺪﻭﺩﻧﺘﻴﺴﺖ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻋﻠﻤﻲ، ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ: ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ۱۳۸۵٫

3. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻤﻴﻨﺎﺭ ﻳﺎ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻓﺮﻧﺲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ، ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﮔﻴﻮﻣﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺩﺭ: ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﻨﮕﺮﻩ، ﻣﺎﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻱ ﻛﻨﮕﺮﻩ، ﻣﺤﻞ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ، ﺳﺎﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

ﻣﺜﺎﻝ: ﺯﺍﺭﻋﻲ، ﻣﻴﻨﺎ. « ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺣﻴﻦ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭﻳﺸﻪ» ﺩﺭ: ﻧﻬﻤﻴﻦ ﻫﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺳﺮﻱ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻧﺪﻭﺩﻧﺘﻴﺴﺖ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ (ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺳﻮﻡ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ) ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ، ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ: ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ۱۳۸۵٫